بررسی مقایسه‌ای نرم کردن دهانه‌ی سرویکس توسط پروستاگلندین و سوند فولی

چکیده مقدمه: سقط با شیوع 15 درصد شایع‌ترین عارضه بارداری می‌باشد که در طی سه ماهه اول و دوم حاملگی اتفاق می‌افتد. از نظر فیزیولوژیک دستگاه تناسلی توانایی دفع محصولات حاملگی را ندارد(1)، زیرا سرویکس مطلوب و انقباضات رحمی (به عنوان دو عامل اساسی در زایمان) وجود ندارد. البته سرویکس مطلوب عامل مهمتری می‌باشد (2). سرویکس مطلوب یا نرم کردن سرویکس یا ripening سرویکس اشاره به افاسمان و دیلاتاسیون سرویکس دارد که به طور طبیعی در پایان سه ماهه سوم قبل از زایمان خودبخود آغاز می‌شود (3). مواد و روش‌ها: این پژوهش مطالعه ای کارآزمایی و یک سو کور است که به منظور بررسی تاثیر نرم کردن دهانه سرویکس توسط پروستاگلندین و سوند فولی بر مدت زمان زایمان، طول مدت بستری، میزان هزینه‌ی بیمار، میزان بروز سقط ناقص، تهوع و استفراغ و خونریزی انجام شد. در این تحقیق ، 70 زن باردار با سن حاملگی 28-14 هفته و سرویکس غیرآماده که نیازمند آماده‌سازی سرویکس بودند به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. یک گروه شیاف واژینال دینوپورستون (2mg) دریافت کردند که این دوز پس از 6 ساعت در صورت نیاز تکرار می‌شد. برای گروه دیگر یک کاتتر فولی در اینترنال OS سرویکس قرار داده شد که با 30ml نرمال سالین پر شد و تحت کشش قرار می‌گرفت. در هر دو گروه تقریباً دردهای رحمی اکسی توسین بعد از 12 ساعت ایجاد گردید. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه، پرونده و معاینه بیمار استفاده شد. جهت مقایسه مقادیر متغیرهای کیفی در دو گروه از آزمون کای‌دو و برحسب شرایط از آزمون دقیق فیشر و برای مقادیر متغیرهای کمی از آزمون T استفاده گردید. یافته‌های‌های پژوهش: براساس نتایج این پژوهش، دو گروه از لحاظ میزان هزینه و مدت زمان بستری و میزان بروز سقط و خونریزی و تهوع و استفراغ تفاوت معنی‌داری نداشتند(05/0P>)، اما از نظر تغییرات مقیاس بیشاپ و مدت زمان زایمان اختلاف معنی‌دار بود (05/0P